درک مکانیسم های خوردگی فلنج های فولاد ضد زنگ

درک مکانیسم های خوردگیفلنج های فولاد ضد زنگ

فولاد های ضد زنگ به طور گسترده ای به دلیل مقاومت بالای خود در برابر خوردگی شناخته شده اند، که آنها را برای محیط های مختلف مناسب می کند.درجه مقاومت در برابر خوردگی با توجه به عناصر تشکیل دهنده آن ها بین درجه ها متفاوت استاین تنوع نیاز به انتخاب دقیق از نوع مناسب فولاد ضد زنگ متناسب با کاربردهای خاص دارد.جزئیات دقیق و مهارت کاری نقش مهمی در به حداقل رساندن خطر رنگ و خوردگی دارند.

خوردگی حفره:خوردگی حفره ای نوعی خوردگی محلی است که عمدتاً در محیط هایی که حاوی کلراید هستند رخ می دهد.می تواند از یکپارچگی ساختاری آسیب ببیند.در کاربردهایی مانند خط لوله ها، لوله ها و ظروف، خوردگی حفره به ویژه حیاتی است.انتخاب فولاد ضد زنگ با محتوای مولیبدن می تواند به طور قابل توجهی خطر خوردگی حفره را کاهش دهد.

خوردگی شکاف:خوردگی شکاف در مایعات ایستاده رخ می دهد که در آن تامین اکسیژن به شدت محدود می شود، مانند شکاف های باریک در اطراف مغز، بولت ها و جوش.شدت خوردگی بستگی به عمق و باریکی شکاف داردتجمع کلریدها و رسوبات سطح باعث تشدید خوردگی شکاف می شود.

خوردگی دو فلزی: خوردگی دو فلزی زمانی رخ می دهد که دو فلز متفاوت در حضور یک الکترولیت در تماس باشند.فلز کمتر نجیب (انود) سریعتر از آن که اگر جدا شده باشد، خورد می شودمیزان خوردگی به طور معمول به نسبت مساحت سطحی بین فلزات بستگی دارد که یک مسئله رایج در مفاصل و اتصال است.انتخاب فلزات سازگار یا اجرای تکنیک های عایق بندی می تواند به طور موثر این نوع خوردگی را کاهش دهد.

خوردگی الکتروشیمیایی:گرد و غبار حاوی عناصر فلزی یا ذرات فلزی خارجی می تواند در سطح فلج های فولاد ضد زنگ جمع شود.آب تثبیت شده بین این ذرات و سطح فولاد ضد زنگ می تواند سلول های میکرو ایجاد کنداین واکنش های الکتروشیمی را آغاز می کند که فیلم حفاظتی اکسید را مختل می کند و خوردگی محلی را آغاز می کند.

خوردگی اسید آلی:مواد ارگانیک مانند آبمیوه از میوه ها، سبزیجات، سوپ ها یا سایر مایعات ارگانیک می توانند به فلنج های فولادی ضد زنگ چسبند.این مواد ارگانیک می توانند به اسیدهای ارگانیک متابولیزه شوند.با گذشت زمان، اين اسيدها مي توانند به سطح فلز حمله کنند و مقاومت آن را در برابر خوردگي تضعیف کنند.

خوردگی شیمیایی:قرار گرفتن در معرض اسید ها، قلیات یا نمک ها (به عنوان مثال، از اسپری آب قلیایی، آب نیل که در ساخت و ساز استفاده می شود) می تواند منجر به خوردگی محلی در فلنج های فولاد ضد زنگ شود.این مواد شیمیایی می توانند با سطح فلزی واکنش نشان دهند، شکستن لایه حفاظتی اکسید و شروع فرایندهای خوردگی.

هنگامی که فولاد های ضد زنگ آستنیتیک برای مدت طولانی بین 450-850 ° C گرم می شوند، کربن در داخل فولاد به مرز دانه ها پخش می شود و کربیدهای غنی از کروم را تشکیل می دهد.این فرآیند کروم را از محلول جامد کم می کندفولاد در این حالت به عنوان "حساس شده" شناخته می شود.سپس مرز دانه ها در معرض محیط خوردنی قرار می گیرند.این پدیده به عنوان تجزیه جوش شناخته می شود وقتی که در منطقه گرمای یک مفصل جوش رخ می دهد.

فولاد ضد زنگ با محتوای کربن کم (~ 0.03٪) حساسیت را تجربه نمی کند، حتی برای ضخامت صفحه تا 20 میلی متر با استفاده از فرآیندهای قوس جوشی، که شامل گرم کردن و خنک کردن سریع است.علاوه بر اين، تکنیک های فولاد سازی مدرن به طور معمول در درجه های استاندارد مانند 304 و 316 به محتوای کربن 0.05٪ یا کمتر دست می یابند و این درجه ها را در هنگام جوش با استفاده از فرآیندهای قوس مقاوم می کنند.